Fıçı, enli ağaç şeritlerinin (fıçı tahtası) ağaç veya metal çemberlerle tutturulması yoluyla yapılan, büyük, silindir biçimindeki dayanıklı kap. 1. yüzyıl tarihçilerinden Roma’lı Plinus’a (Yaşlı) göre fıçıcılık zanaatı, ilk olarak Alp bölgesinde yaşayan köylüler arasında gelişmiştir.
Kuru ürünlerin korunmasında kullanılan fıçılar, çam veya başka yumuşak ağaç türlerinden hazırlanan fıçı tahtalarının gevşek bir biçimde tutturulması yoluyla yapılır. Ama içine sıvı konulan fıçılar ak meşe gibi daha dayanıkla malzemeden üretilir. Bunların yapımı daha dikkatli bir işçilik gerektirir. Fıçı tahtalarıyla kapakların (ayna) yapıldığı ağaç malzeme en az 1 yıl havada kurutulduktan sonra, 10-20 gün kadar da ocakta kurutulur, ardından istenilen boyutlarda, şeritler halinde kesilerek çeşitli bitirme işlemlerinden geçirilir. Fıçı yapımında en fazla dikkat isteyen işlem, fıçı tahtalarını, aralarında boşluk kalmayacak biçimde ve fıçıya düzgün oval bir yapı kazandıracak biçimde birleştirmektir. Karın bölümünün şişkin olması, fıçıyı iç basınca karşı dayanıklı hale getirir.