Yahûdilerin ibadet yeri. Dilimize “Havra” diye çevrilen bu kelime, Yunanca’da “Synagogue”, toplantı için kullanılan bir terimdi. Daha sonra İbranice “Keneset ve Bet ha-keneset” kelimelerine uygun olarak toplantının yapıldığı yer için kulanıldı. Tânrı ile buluşma yeri anlamına da gelir. Talmud’da geçen ifadelere göre, “halk evi”, “küçük ma’bed”, “duâ ve ibâdet yeri”, “Sabbat evi” gibi anlamlara da gelir (Encyclopedıa Brıtannıca, U.S.A, 1970, XXI, 563). M.Ö. 586’da Süleyman Ma’bedi’nin yıkılışından sonra, Bâbil sürgünü esnasında Havra, halkın ibadet edebileceği bir kurum haline geldi (S.G.F.Brandon, A Dictionary of Comparative Religion London 1970, s. 598). Kudüs’teki Ma’bed’in yıkılışından sonra aynı zamanda bir eğitim öğretim yeri haline gelen havra; Bâbil tutsaklığı dönüşünde -özellikle Ezra ve halefleri zamanında- Kudüs’teki Ma’bed kültü ile paralel olarak gelişti (En. Britannica, XXI, 563).
