Estetik etkiyi matematiksel düzen bağıntılarıyla değil de, doğadaki gibi bir rastlantısallıkla elde etmeye çalışan her tür sanatsal tutumu niteler. 18. yy İngiliz bahçe tasarımı Yakınçağ’da pitoresk tutumun ilk örneklerini vermiştir. Bu dönemde doğanın Barok’taki gibi geometrik biçimde düzenlenmesi yadsınıp doğal ögeler kullanılarak, düzenlenmemiş – el değmemiş doğa izlenimi yaratacak bahçeler oluşturmaya çalışılmıştır. Aynı tutum hemen hemen zamandaş olarak resim sanatında da görülür. Bu anlayıştaki resimler doğayı bir yanda olduğu gibi yansıtmaya çabalarken, diğer yandan onu yabani olmaktan uzaklaştırmışlardır. Dolayısıyla, pitoreski romantizm’den bağımsız düşünmek imkansızdır.
