Banliyö çoğunlukla konut niteliğindeki yerleşim alanlarını ifade eder. Kentlerin merkezden uzakta veya kent sınırına yakın bölgelerinde yer alan kent bölümleridir. Genellikle büyük kentlerin etrafında kurulan banliyöler, kent yaşayışına katılan yerleşim bölgeleridir. Kent merkezine uzaklıkları bakımından, banliyölerden kent merkezine ulaşımı günü birlik olarak sağlanır. Kent merkezine ulaşımda iş, eğitim vb. günlük ihtiyaçların karşılanması öne çıkar. Kent nüfusundaki artış, ucuz ve rahat konut talebi, yaşam kalitesine ilişkin diğer talepler ve banliyölerin kurulmasında başlıca etkenlerdir. Banliyölerin kent merkezlerine bağlantısı karayolu ve demir yolu başta olmak üzere, bağlantısı olan yerlerde deniz yolu vapur seferleri ile sağlanır. İstanbul’da 1850’li yıllarda başlayan kent içi vapur seferlerinin yanı sıra 1870’li yılarda başlayan tünel ve banliyö tren hatlarının açılması ile kentin biçimlenmesindeki en önemli ulaşım faktörlerinden biridir. Kent içi vapur seferleri yerleşimin kıyı şeridinde yoğunlaşmasına neden olurken, kara ulaşım ağının genişlemesiyle beraber yoğunlaşma kıyı bölgelerden dağılarak daha dengeli bir hal almıştır.
