İnce kemikten iğne yapan, sonra bunun arkasındaki küt tarafı delip içine kurutulmuş hayvan sinirlerinden ipliği geçiren insanoğlu, sırtına giyeceği hayvan postlarını birbirine dikmeyi icat etmişti. Aradan yüzyıllar geçtikten sonra insanoğlu iğneyi metalden, ipliği pamuktan yapıp bununla önceleri el tezgahlarında, daha sonraları ise makinelerde dokuduğu kumaşları birbirine dikmek suretiyle kendisine giysiler hazırladı. Elle yapılan bu dikişler hem uzun vakit alıyor, hem de çok muntazam olabilmesi için önce büyük bir maharet, sonra da dikkate ihtiyaç gösteriyordu. Ev kadınları bir elbiseyi ortaya çıkarmak için haftalar hatta aylarca emek sarf ediyorlar ve göz nuru döküyorlardı. İnsanlığın yavaş yavaş makineleşmeye başladığı devreye kadar bu böylece sürüp gitti ve ev kadının dikiş çilesi bitip tükenmek bilmedi. Sonra makine ile her şeyin daha kolay ve çok daha çabuk ortaya çıktığını gören insanlar bu dikiş işinin de bir makine vasıtasıyla yapılıp yapılamayacağını düşünmeye koyuldular. Denilebilir ki insan zekası hiç bir makinenin üzerinde o güne dek bu kadar uzun bir süre durup işlememiştir. Bilgin kişiler yüz yıldan fazla bir süre bu konunun üzerinde düşündüler, kafa yordular. Ve nihayet takvimler 1846 yılını gösterdiği zaman Amerikalı bir teknisyen olan Howe, ev kadınının bu yüzler ve yüzlerce yıllık derdine beklenen çareyi bulmayı başardı.
Amerikalı teknisyen Howe, kendisinden daha önce bu yolda emek sarf eden İngiliz Hunt ile Fransız Thimonnier’nin uzun tecrübeler ve çalışmalar sonunda meydana getirdikleri, fakat olumlu bir sonuç elde edemedikleri makineleri örnek alarak yeni bir makine ortaya çıkardı. Howe, bir mekik sistemini makineye yerleştirdiği gibi bu makineye koyduğu dikiş iğnesinin de ucuna delik açmayı düşünmüş, böylece başarıya ulaşmıştı. Halbuki o güne kadar bu işle uğraşanların hemen hepsi iğnenin deliğini tıpkı dikiş iğnelerinde olduğu gibi üst kısmında açmışlar ve bu terslik yüzünden de sonuç alamamışlardı. Amerikalı teknisyen Howe’un ortaya çıkardığı dikiş makinesi bu konuda pek önemli bir aşamaydı. Böylelikle iki kumaş parçası ilk kez bu makinenin yardımı ile birbirine dikilmiş oldu. Ancak, bu makinenin yaptığı dikiş pek muntazam olmuyordu. Fakat elle yapılan dikişlerle kıyaslanamayacak ölçüde bir çabukluk sağlanmıştı.
Howe ile Singer’in bu ortak eserlerini örnek alan Amerikalı MeKay hemen aynı yılın içinde (1861) ayakkabı dikecek büyük bir dikiş makinesi icat etmeyi başarmıştı. Bu sayede en kalın vidala ve köselilerin birbirine kolaylıkla ve büyük bir intizamla dikmek mümkün olabiliyordu. Singer’in ortaya çıkardığı dikiş makinesi pek fazla bir ilgi görmüştü. Bunu fırsat bilen Singer bir fabrika kurup derhal imalata (1862) ve binlerce dikiş makinesi yapmaya başladı. Ancak bu harika makineye karşı dünyanın her yanından öylesine bir talep yağıyordu ki, pek kısa bir zaman için Singer, fabrikasını bir kaç misli büyütmek zorunda kaldı. Bu seri imalatta paralel olarak makine fiyatlarının maliyetinde de bir ucuzluk olmuş ve halk tarafından kullanılmaya başlamıştı.
