İlâhiyat ya da teoloji (Yunanca: θεος, theos, “Tanrı” + λογος, logos, “bilim”) ya da tanrıbilim, “tanrı” kavramı ve din olgusunu inceleyen bilim dalı.Günümüzde sıklıkla, “din ile ilgilenen bilim” anlamında kullanılmaktadır. Teoloji ile ilgilenen kişilere teolog, ilâhiyatçı, dinbilimci veya tanrıbilimci denir. Özgür irade ve ilk günah üzerine kaleme aldığı yazılarıyla batı Hristiyanlık âleminde tanınan ve derin tesirler yaratmış olan Latin teolog Augustinus (354–430). Modern dönem öncesi kurulan pek çok üniversite, kilise okullarından ve manastır kurumlarından dönüştürülmüştür. Bu sebeple, Orta Çağ’da teoloji, üniversitelerin temel araştırma alanlarının en ön sıralarında gelmekte ve teolojiye “bilimlerin kraliçesi” (The Queen of the Sciences) adı verilmekteydi. Bu önceliğinden ötürü bu okulların müfredatlarında, kilise kanunları gibi dersler yer almakta ve bu dersler ile kiliseye hizmet edecek gençlerin yetişmeleri amaçlanmakta idi. Hatta bu üniversitelerin duâ etme, vâaz verme veya âyinleri de içeren şapelleri de bulunmaktaydı.
Aydınlanma ile birlikte üniversiteler değişmeye ve hümanist bir perspektifle farklı alanlardaki konuları öğretmeye başladılar. Teoloji, artık üniversitelerde öğretilen ana konular arasında yer almıyordu. Üniversiteler, kiliselere din adamı yetiştirmenin dışında da amaçlar edinmeye başlamışlardı. Sonuç olarak teoloji, inancı ele alış şeklinin inancın içinden olması farkı ile aynı konuyu ele alan diğer akademik disiplinlerden ayrıldı. Çoğu “kilise babası”, teoloğu “hakiki olarak duâ eden kişi” olarak tanımlamaktadır. Dindar olmayan teologlar bu görüşle uyuşmasa da teoloji aşağıdaki disiplinlerden ayırt edilmelidir. Din bilimleri şu beş başlık altında incelenir:
