Sincap, Sincapgiller yani Sciuirade familyasına dahil olan uzun kuyruklu ve kemirici yapıda bir memelidir. Sincabın yöreden yöreye değişen halk arasında farklı söylemleri bulunmaktadır. Bu söylemlerden en çok bilineni de çekelezdir. Eski Türkçede ise teyin, deyin ve değin dendiği bilinmektedir. Yabani hayvanlar arasında en sevecen türlerden olanlarıdır. Olağan dışı durumlar haricinde herhangi bir saldırıda bulunduğu veya vahşi tavırlar sergilediği görülmemektedir. Sincapların oldukça sevimli fiziki görünümleri vardır. Üst kısımlarında kalın tüylü ve dayanıklı bir kürk taşımaktadır. Bu kürkün rengi cinslerine ve çevresel etmenlere göre değişiklik gösterse de genellikle sarıdan kızıla uzanan bir renk skalası arasında olduğunu söylemek mümkündür. Bu kısım kuyruklarına kadar uzanmakla beraber, vücutlarının alt kısmı neredeyse pürüzsüz, beyaz tüylerden oluşmaktadır.
Özellikle sevimli görüntüleri ile dikkat çeken, kemirgen ailesinin belki de en sempatik üyeleridir. Bu sevimli görüntüye sahip olmalarının en önemli etkeni uzun ve oldukça kabarık görünen kuyruklarıdır. Güzel kuyruklarına ek olarak sincaplar, oldukça iri ve büyük göz yapısına sahip olmaları ile de dikkat çekmektedir. Bilindiği üzere ormanlar alemi, içerisinde sayısız bitki ve hayvan türü barındırmaktadır. Sincaplar ise bu hayvan türlerinden memeli kategorisinde yer alan canlılardır. Bu nedenle iç gebelik geçirmektedirler. Bir sincabın hamilelik süreci 4 ila 6 hafta arasında değişiklik göstermektedir. Normal bir doğum sonucunda bir anne sincap yaklaşık olarak 3-6 arası yavru doğurabilmektedir. Sincaplar ömürleri fazla uzun olmayan hayvanlardır. Bir sincap yaklaşık olarak 7-8 yıl yaşayabilmektedir. Yetişkin bir sincabın boyu yaklaşık olarak 25-30 cm aralığındayken, kuyruklarının boyu 15-25 cm aralığında değişiklik göstermektedir. Sincaplar her ne kadar tüm görsellerde aklımıza kazınan halleri ile sürekli bir şeyler yiyor görünseler de şaşırtıcı derecede hafif hayvanlardır. Bir sincabın ağırlığı sadece 25-50 gram arasındadır.
Sincaplar otobur canlılardır. Doğadaki besinleri yaşadıkları ormanlık yerlerde bulunan ağaçların yaprakları ve meyveleridir. Sincaplar çiftleşme dönemi dışında hayatlarını tek başlarına sürdürmektedirler. Yetişkin bir sincap ortalama 5 yavru doğurduğu hamilelik sürecini hayatı boyunca defalarca tekrarlayabilmektedir. Bilinen en iyi özellikleri oldukça iyi birer tırmanıcı ve zıplayıcı olduklarıdır. Sincaplar ormanlarda ve ağaçlarda yaşayan kemirici yapıdaki canlılardır. Ömürlerinin neredeyse tamamını ağaç üzerinde geçirmektedirler, çok iyi tırmanma ve zıplama yeteneklerine sahip olmaları ağaçlar üzerinde yeryüzüne temas etmeden ne kadar kolay seyahat edebildiklerini kanıtlar niteliktedir. Özellikle gündüz vakitlerinde her zamankinden daha hareketli ve enerjik olabilmektedirler.
Her ne kadar vahşi doğaya ait bir hayvan olsa da bilinenin aksine sincaplar eğitilebilmektedir. 3 aylıktan küçük alınarak evcilleştirilen sincaplar tıpkı hamsterlar gibi oldukça neşeli ve hareketli bir ev arkadaşı olmaya adaydır. Yaşadıkları alanın onlara sunduğu besinleri en iyi şekilde değerlendiren sincapların, yemek konusunda seçici olmadıklarını söylemek mümkündür. Her türlü bitki tohumu, mantar, kozalak, ceviz, badem ve iğne yapraklı ağaçların dalları onlar için besin niteliğindedir. Buna ek olarak bazı küçük böcekler, salyangozlar ve kuş yavruları ile beslendikleri nadiren de olsa görülmektedir. Kış uykusuna yatmazlar, fakat havanın çok soğuk olduğu zamanlarda birkaç gün uyuşukluk hali yaşarlar. Yeryüzündeki canlılar arasında en meraklı olanlar arasında ilk sıralarda yer almaktadır. Etrafında olan biten her şeyi öğrenme ve merak etme isteği vardır. Bilinmesi gereken bir başka önemli özelliği ise ağaçlandırma faaliyetlerine sağladıkları desteklerdir. Daha sonra yemek için sakladıkları ceviz veya badem gibi tohumları sakladıkları yerlerde unutan bu sevimli canlılar, farkında olmadan bir ağaç dikmiş olurlar. Unutulan bu tohumlar bir süre sonra orada kök salar ve bir ağaç fidanı olarak yaşam bulur. Bu özellikleri öyle ileri boyuttadır ki, Kayseri yöresinde her yıl ağaçlandırma faaliyetlerine destek olması amacıyla sincapların ormanlık alanlara bırakıldığı bilinmektedir.
