Bir devletin başka bir devlet katında elçi denilen kişi ile temsil edilmesi, elçinin görevi. Devletler hukukuna göre elçilik, devletlerin karşılıklı isteğine dayanır. Eski çağlardan beri elçiliklere bazı ayrıcalıklar uygulandığı görülmüştür. İlk zamanlarda elçiler hükümdarı temsil ederlerdi. İlk daimî elçilik 1455’te Venedik tarafından Cenova’da kuruldu. 18 Haziran 1961 tarihli “Diplomatik İlişkiler” hakkındaki Viyana Sözleşmesi’ne göre üç çeşit diplomatik ajan vardır: 1) Devlet başkanları katına gönderilen büyükelçiler ya da hons’lar; 2) Devlet başkanı katına gönderilen elçiler ya da enternons’lar; 3) Dışişleri bakanları katına gönderilen maslahatgüzarlar. Elçilikte görevli bulunan diplomatik temsilcilerin tümü “kordiplomatik”i oluşturur. Elçiliklerin çalışmasında, kabul eden devlet tarafından gerekli ayrıcalıklar uygulanır. Elçilik görevlileri bulundukları devlette herhangi bir nedenle tutuklanamaz, sorguya çekilemez. Elçilik yazışmaları, telgraf ya da kurye aracılığıyla olan haberleşmeleri hiçbir şekilde sınırlanamaz. Elçilik binaları da bu ayrıcalıktan yararlanır. Her türlü vergi ve harçtan bağışıktır. Bulunduğu devletin hiçbir resmî görevlisi, izin almadan elçilik binasına giremez.
