Put kendisine ibadet edilen, secde edilen her şey; heykel, resim. Putlar; taş, kil, alçı, tunç gibi maddelerden kalıba dökülerek, yoğrulup pişirilerek ve yontularak insan, hayvan vs. şekillerde yapılırdı. Arkeologlar, Mezopotamya’daki kazılarda M.Ö. 3000 senesinde yapılan putlar bulmuşlardır. Bunlar pişmiş topraktan veya taştan yapılmış küçük, kaba heykellerdir. Çoğunlukla kadın heykelcikleri olan bu putların üzeri çeşitli şekillerde süslüydü. Susa’da ve İndus Vadisine kadar uzanan bölgelerde pekçok put bulunmuştur. İslamiyet başladığı zaman, Kabe’de 360 put vardı. Kısacası insan dünyayı asıl yaratan tek ve sonsuz Allah’a kendi başına bir türlü erişemedi. Bugün bile güneşe ve ateşe tapanlar vardır. Bunlara şaşmamalıdır. Çünkü, rehbersiz, karanlıkta doğru yol bulunamaz. Kur’an-ı kerimde mealen; “Biz, Peygamber göndererek bildirmeden önce azab yapıcı değiliz.” (İsra suresi: 15) buyrulmaktadır. Peygamber İdris aleyhisselam diri olarak Cennete çıkarılınca, onu çok sevenler ayrılık acısına dayanamadı. Resmini yapıp seyrettiler. Daha sonra gelenler, bu resimleri tanrı sandı. Çeşitli heykeller de yapılıp tapıldı. Böylece putperestlik meydana çıktı. Peygamberimizden (SAV) bin sene önce, Hicaz’daki Huza’a hükumetinin reisi olan Amr bin Luhay, puta tapınma inancını Şam’dan Mekke’ye getirdi. Hazret-i İbrahim’in bildirdiği hak din olan Hanif dinindeki Hicazlılar arasında puta tapma yayıldı.
