Eglog: Latin edebiyatında ortaya çıkan bu kelime kısa kır manzumesi, çoban türküsü, anlamına gelir. Tabiat, kır hayatı, çobonlık konulu şiirler eglog denmiş bu tip şiirlerde kır hayatının güzellikleri , doğal hayat karşılıklı konuşmalar yapılıyormuş izlenimi verecek şekillerde anlatılmıştır. Egloglarda kırsal dünya köylülerin ve çobanların yaşamı yüceltilerek ve küçük bir vakanın içinde kişiler konuşuyorumuş gibi dile getirilir. Eglog türündeki ilk şiir örnekleri Latin Edebiyatında Theokritos’un eidyllionlarıdır. Theokritos’tan sonra, Vergilius’un Bucolica (çoban şiirleri) adlı kitabı bu türün diğer örnekleri olmuşlardır. Latin edebiyatının ünlü şairi Vergilus’un Bucolica adlı eserinde toplanan 10 eglogadan beş tanesi monolog, beş tanesi de diyalog biçiminde yazılmıştır. Latin edebiyatında ortaya çıkan bu şiir kırlarda geçen bir aşk olayını küçük bir piyes biçimde anlatıyormuş gibi iki çobanın arasında geçen diyaloglar halinde anlatan şiirler için kullanılan bir terim haline gelmiştir. Bu nedenle . Egloglar karşılıklı konuşam havası içinde yazılan şiirlerir. Egloglar idillerde olduğu gibi, engin ve dingin kır hayatının verdiği huzuru , kır ve köy hayatının verdiği mutluluk duygularını ve aşk özlemi dile getiren şiirlerdir. Egloglar pastoral şiirin bir parçası kabul edilebilir. Egloglar Türk edebiyatında fazla rağbet görmemiş tir. Latin ve Batı edebiyatında ise Dante, Petrarca ve Boccaccio gibi rönesans öncesi ve Ronsard, Fontenelle, A. Chénier, Lamartine, E. Spenser, A. Pope, J. Swift gibi Rönesans dve sonrası dönemi şairleri önemli eserler vermişlerdir. Türl şiirinde eglogun özelliklerini taşıyan şiirler yazılmış olmasa da kır ve tabiat özlemini dile getiren çağdaş , divan ve halk şiiri tarzında pek çok şair ve şiir olmuştur.
