Puro veya sigar; silindir şeklinde sarılmış tütün yapraklarından oluşan bir tütün mamülü. Ortasında, içinde tütün parçacıkları bulunduran bir “tutucu” yaprak, bunun etrafında spiral şeklinde sarılmış “sarıcı” yaprak bulunur. Puronun en pahalı kısmını oluşturan sarıcı yaprak; sağlam, esnek ve ipeksi yapıda olmalı, güzel bir aromaya ve düzenli yanmayı sağlayacak yanıcı özelliğe sahip olmalıdır. Daha çok Küba, Dominik Cumhuriyeti gibi ülkelerin bulunduğu iklim kuşağında yetişen, fermente edilmiş tütünlerin elde veya makinede sarılmasıyla yapılan bir tütün ürünüdür. Kristof Kolomb ve onunla birlikte Küba, Meksika, Orta Amerika ve Brezilya’ya giden diğer kaşifler; bu bölgelerdeki yerlilerin kurutulmuş palmiye yaprakları veya mısır koçanları içinde tütün yaprakları içtiklerinden bahsederler. Guatemala’da bulunmuş, en geç 10. yüzyıla ait bir çömlek üzerinde, iple sarılmış tütün yaprakları içen bir Maya yerlisinin resmi vardır. 1600’lü yıllara gelindiğinde puro İspanya’ya ulaştı ve burada bir “zenginlik simgesi” hâline geldi. Diğer Avrupalı devletlerde yaygınlaşması ise yaklaşık iki yüzyıl sürdü. Puro tütünü Amerika Birleşik Devletleri, Brezilya, Dominik Cumhuriyeti, Endonezya, Honduras, Kamerun, Küba, Meksika ve Nikaragua gibi ülkelerde oldukça yüksek miktarlarda üretilmektedir. Küba’da üretilen purolar dünya çapında emsalsiz olarak nitelendirilseler de birçok uzman Honduras ve Nikaragua purolarının Küba purolarına rakip olduğuna inanmaktadır. Puro sınıflandırmaları arasında bir diğer ayırım da El sarımı ve Makine üretimi olarak gerçekleştirilmektedir. El sarımı olan purolar “premium puro” olarak; makine üretimi olanlar için “makine işi” nitelendirilmeleri kullanılmaktadır. Aşılı (infused) ürünler genel anlamda hem yapısı hem de içeriği nedeniyle puro olarak kabul edilmemektedir.
