Geçimini toprağı ekerek sağlayan kimselere çiftçi veya rençber denir. Yaptıkları işe ise çiftçilik denir. Türkiye’de yüzde 34 istihdam, yüzde 43 iş gücü ve ulusal gelire de yüzde 12 dolayında katkı sunmalarına karşın, ulusal gelirden sadece yüzde 1 civarında pay alır duruma getirilmişlerdir. İnsan gücü ve çeşitli makinelerden faydalanılarak toprağın işlenmesi, ekilmesi, mahsulün elde edilip değerlendirilmesini içine alan üretim bölümü. Bugünkü çifçilik daha genel manada olup, hayvancılık ve kültür balıkçılığı da uğraştığı işler içinde mütalaa edilmektedir. Eskiden çiftçilik teriminden bir çift hayvanın çektiği saban veya pullukla yapılan ziraat anlaşılırdı. Bugün en modern makinelerle yapılan fenni usullerin uygulandığı çifçilik, ekonominin temelidir ve bu başlı başına bir ilim sayılmaktadır.
