Adaptasyon; canlının belirli bir çevrede hayatta kalma şansını arttıran kalıtsal özelliklerin tümüdür. Bir canlı bu kalıtsal özelliklere sahip olduğunda çevreye adapte (uyum sağlamış) olmuş olur. Adapte olan canlıların hayatta kalma şansı arttığı gibi türün yok olma ihtimali de azalmış olur. Bu özelliğe sahip canlıları nitelendirebilmek içinse adaptif (uyabilen) terimi kullanılabilir. Adaptasyon doğrudan doğal seçilimin sonucudur. Bunu daha iyi anlayabilmek için isterseniz kısaca doğal seçilimden bahsedelim. Doğal seçilimi anlamak için sizlere şöyle bir örnekten bahsedebiliriz. Çita sürüsünden kaçan geyiklerden hızlı koşanlar hayatta kalacakken yavaş koşan geyikler çitalara yem olacak. Dolayısıyla zamanla yavaş koşan zayıf geyiklerin popülasyonu azalacaktır. Bu doğal seçilim sonucunda hızlı koşan geyikler adaptif canlılar olarak adlandırılacaktır. Burada herhangi bir tür değişimi gözlenmez. Canlı hala aynı canlıdır.
Türlerin kalıtımlarını gelecek nesillere aktarmasında bu denli büyük bir rol oynayan adaptasyon yapısal, davranışsal veya fizyolojik olabilir. Yapısal adaptasyona örnek olarak; deri rengi, vücut şekli, vücut örtüsü verilebilir. Davranışsal adaptasyon için fototropizma (Bitkilerin ışığa doğru gösterdiği yönelme hareketidir) örnek verilebilir. Fizyolojik adaptasyonlara örnek olarak bir zehir üretmek, sümük salgılamak, homeostaz gibi biyokimyasal yollar veya sistemler gösterilebilir. Adaptasyon, doğal seçilimle seçilmiş olan özelliklerdir ve çevrenin etkisiyle oluşmaz. Genetik varyant önceden de vardır onu taşıyan bireye bir avantaj sağlaması için bulunur. Genetik varyantın daha önceden de bulunduğunun ilk kanıtı, Esciherichia coli baktirisindeki rastgele bir değişikliğin nasıl antibiyotik direncine yol açtığı, Luira ve Delbrück’ün yaptığı sendelenim testi sonucu ile ortaya çıkmıştır.Çevrelerine yeterince uyum sağlayamayan canlılar ya bulundukları ortamdan giderler ya da soyları tükenir. Soy tükenmesi dediğimiz olaysa ölüm hızının doğum hızından daha fazla olması ile gerçekleşir.
